Γράφει η ψυχολόγος, Ασημίνα Καραμαγκιώλη

Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν και αναπτύσσονται, εκδηλώνουν ένα πλήθος
συμπεριφορών, τόσο θετικών όσο και αρνητικών. Αρκετές βέβαια από αυτές αποτελούν
φυσιολογικά βήματα προς την εξέλιξη, την αυτονομία και την αυτοδυναμία τους. Τι
γίνεται όμως όταν πληθαίνουν οι ενοχλητικές, επίμονες συμπεριφορές και η έντονη
διεκδικητικότητα μετατρέπεται σε επιθετικότητα ή ακόμη και σε ενδεχόμενη εχθρότητα;
Βάσει ερευνών, οι συμπεριφορές έχουν διακριθεί στις εξής κατηγορίες:

● στις μη καταστροφικές
● στις έκδηλες
● και στις συγκεκαλυμμένες

Ενώ, όταν έχουμε φτάσει πλέον στο σημείο να χαρακτηρίζουμε μια συμπεριφορά ως
επιθετική, τότε αυτή μπορεί να εμπίπτει σε μία από τις παρακάτω δύο κατηγορίες:

● αντιδραστική (αμυντική αντίδραση)
● ενεργητική (χρησιμοποιείται για προσωπικό όφελος, καθαρά για να επηρεάσει ή
να εξαναγκάσει τους άλλους να κάνουν ή να μην κάνουν κάποια ενέργεια)

Όταν λοιπόν διαπιστώνουμε ότι έχουμε την εκδήλωση μιας επιθετικής συμπεριφοράς,
δεν πρέπει να φοβόμαστε να την κατανοήσουμε ούτε φυσικά να την αμελήσουμε,
καθώς μέσα από την ένδειξή της το παιδί προσπαθεί να μας εκφράσει κάποια ανάγκη
του, επιλέγοντας, βέβαια, έναν λανθασμένο τρόπο.

Πώς όμως μπορούμε να την διαχειριστούμε και να την αντιμετωπίσουμε;

1. Τα πρότυπα συμπεριφοράς έχουν πολύ μεγάλη σημασία

Τα παιδιά όχι μόνο ακούνε αυτά που λέμε, αλλά μιμούνται με μεγάλη επιτυχία αυτά
που κάνουμε σαν γονείς. Οπότε, όταν ο γονιός δείχνει συγκροτημένος και
επιστρατεύει απλές και αποτελεσματικές μεθόδους διαχείρισης του άγχους και του
θυμού του, τότε μπορεί να αποτελέσει ένα ιδανικό πρότυπο διαχείρισης αυτών
των συναισθημάτων για το παιδί. Συνεπώς οι τσακωμοί, που προκύπτουν σε κάθε
οικογένεια, επιλύονται πολύ πιο ανώδυνα, όταν υπάρχει ηρεμία,, και το παιδί
μαθαίνει να εφαρμόζει τους αποτελεσματικούς τρόπους της διαφωνίας και
ελέγχου του θυμού του και σε άλλο πλαίσιο (λ.χ. με φίλους, συμμαθητές).

2. Επικοινώνησε την κατάλληλη στιγμή

Πολλοί γονείς θα σκεφτούν τη δύναμη της επικοινωνίας ακόμα και με τα πολύ
μικρά παιδιά, αλλά όπως και στους διαπληκτισμούς μεταξύ ενηλίκων, έτσι και σε
αυτήν την περίπτωση ο σωστός χρόνος παίζει σπουδαίο ρόλο. Η πιο
αποτελεσματική επικοινωνία προκύπτει μόνο όταν καταλαγιάζουν οι εντάσεις και
επικρατεί η ηρεμία και η ισορροπία. Έτσι γίνεται ευκολότερο και για τον γονέα να
αντιληφθεί τι πραγματικά συμβαίνει στο παιδί και ποια είναι η ανάγκη του.

3. Επιβραβεύστε την καλή συμπεριφορά του παιδιού

Η επιβράβευση θετικών συμπεριφορών είναι μια κίνηση της οποίας η αξία συχνά
αψηφάται ή ξεχνιέται μπροστά στον ενδεχόμενο κίνδυνο που προκαλεί η έκρηξη
θυμού στα παιδιά. Παρόλα αυτά, η επιβράβευση θετικών συμπεριφορών είναι μια
πολύ ωφέλιμη στρατηγική μέθοδος που εξισορροπεί τα κίνητρα του παιδιού και
κατευνάζει σε έναν βαθμό την επιθετικότητα και την ευερεθιστότητα του.

4. Αναζητήστε τους σωστούς ειδικούς θεραπευτές

Εάν ένα παιδί συμπεριφέρεται με τρόπο ακατάλληλο για την ηλικία του, οι γονείς
οφείλουν να αναζητήσουν βοήθεια από έναν ειδικό. Οι ψυχολόγοι και σύμβουλοι
ψυχικής υγείας προσφέρουν υπηρεσίες και συμβουλές προσαρμοσμένες στο κάθε
παιδί και στα θέματα που παρουσιάζει, με εξειδικευμένο τρόπο στην κάθε
οικογένεια ξεχωριστά.

Επομένως οι γονείς που αντιμετωπίζουν επιθετικές συμπεριφορές στα
παιδιά τους δεν είναι μόνοι, αφού υπάρχει η κατάλληλη βοήθεια, που
καλλιεργεί ένα ασφαλές αλλά και υγιείς περιβάλλον για την αντιμετώπιση
των καταστάσεων αυτών.

Φωτο : unsplash